"Brzydkie" seplenienie międzyzębowe

W tytule napisałam "brzydkie" seplenienie międzyzębowe. Sami spójrzcie, czy taka buzia jest ładna? W seplenieniu miedzyzębowym (sigmatismus interdentalis) przy wymowie głosek s,z,c,dz język wsuwa się między zęby w linii środkowej lub bocznej, żuchwa jest opuszczona i brak jest zwarcia zębów. Brzmienie głosek jest wówczas "tępe". Wymowa może dotyczyć nawet wszystkich trzech szeregów dentalizowanych. Często niezauważana lub bagatelizowana przez rodziców a nawet nauczycieli ponieważ nie następuje tu substytuacja (zamiana głosek np. sz na s). Taką wadę wychwytujemy nie tylko słuchowo, ale i wzrokowo. Obecnie uważa się, że prawie 40% wszystkich dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym sepleni. U wielu dzieci seplenienie widoczne jest już podczas wymawiania pierwszych słów. Ogólnie uważa się także, iż niewielka ilość tych dzieci samodzielnie przezwycięży seplenienie. Konsekwencjami niekorygowanego seplenienia może być:

1. „gapowata, mało inteligentna” twarz– załzawione oczy, nieruchome policzki, twarz bez wyrazu,
2.  nawykowe oddychanie torem ustnym, czyli otwartą buzią, co zwykle powoduje częste stany zapalne gardła,
3. wady zgryzu – język, jako bardzo silny mięsień napierając na zęby może powodować wychylanie się zębów przednich na zewnątrz jamy ustnej,
4. skrócenie i dużo mniejsza ruchliwość górnej wargi.
   Różne przyczyny mogą powodować, że język nie układa się prawidłowo, np:
   
   1. utrudnione oddychanie przez nos spowodowane powiększonymi migdałkami podniebiennymi lub migdałkiem gardłowym,
   2. alergie, 
   3. brak oczyszczania nosa, nieumiejętne oczyszczanie,
   4. ciągłe infekcje,
   5. nawykowe ssanie smoczka, kciuka, pościeli, itp.

      

      Duża dziewczynka "zatkana" smoczkiem.

   6. obgryzanie paznokci,
   7. niewłaściwe karmienie niemowląt:

   • smoczek do butelki o zbyt małej średnicy
   • zbyt krótko trwające posiłki piersią lub butelką
   • za duży otwór w smoczku do butelki, powodujący duży strumień mleka
   • picie z tzw. kubka "niekapka".
   Terapia logopedyczna polega na uzyskaniu prawidłowej pozycji spoczynkowej języka (na wałku dziąsłowym, za górnymi zębami), zamknięcie ust i prawidłowe połykanie. Podczas terapii prowadzone są ćwiczenia kinestezji artykulacyjnej (czucie ułożenia narządów artykulacyjnych), ćwiczenia języka i warg, ćwiczenia zasysania i połykania oraz ćwiczenia całego ciała.

   

   Puszczanie baniek to bardzo dobre ćwiczenie.